മലയാളം കമ്പികഥ – ആയിഷ
ആരായിരുന്നു അവൾ…!!!? ഓർമ്മകൾ ഓരോ നിമിഷവും ഒരു കാരമുള്ള് പോലെ കുത്തിനോവിക്കുന്നു…
ഒരിക്കലും എന്നെ മറക്കണമെന്നവൾ ആവശ്യപ്പെട്ടിട്ടില്ല.. പക്ഷെ.. ഇന്ന്… കരഞ്ഞുകൊണ്ടാണ് അവൾ അതു പറഞ്ഞത്…
“പ്രവീൺ … എന്നെ മറക്കണം… ഒരു സുഹൃത്തായി പോലും നമ്മൾ തുടരാൻ പാടില്ല..അതിനു കഴിയില്ല.. സുഹൃത്തുക്കൾ മാത്രമായിരുന്നു നമ്മൾ എന്ന് നമ്മൾ വെറുതെ ഭാവിക്കുകയായിരുന്നു…!!”
“ശരി…മറക്കാം…പക്ഷെ… ഐഷുവിനു കഴിയോ.. !!!? ഞാൻ ഒരുപാടു ശ്രമിച്ചതാണ്.. പക്ഷെ… മറക്കാൻ ശ്രമിക്കുംതോറും ശക്തിയായി നീ മനസ്സിൽ പതിയുകയാണ്..
ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണം…!!? പരസ്പരം മിണ്ടാതിരിക്കാം… ഒരിക്കലും കാണാതിരിക്കാം…പക്ഷെ…ഒരിക്കലും ഓർക്കാതിരിക്കാം എന്ന് പറഞ്ഞാൽ അതൊരു വലിയ കള്ളമാവില്ലേ…!! ?”
…..അവൾ മൗനിയായി… ഞാനും… !!
കണ്ണുനീർ അവളറിയാതിരിക്കാൻ മുഖം തിരിച്ചു.. ഒരു നനുത്ത സ്പർശം…
അവൾ കൈകളിൽ മുറുകെപ്പിടിച്ചിരിക്കുന്നു… ആ സ്പർശനം എനിക്കു സമ്മാനിച്ചത് എന്താണെന്നു എനിക്കിനിയും നിശ്ചയമില്ല…ഞാൻ മുഖമുയർത്തി അവളെ നോക്കി.. കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ കണ്ണുകൾ…അതെന്നോട് പലതും പറയുന്നുണ്ടായിരുന്നു… ഞാൻ പതിയെ അവളുടെ കണ്ണുനീർ തുടച്ചു.. ഒന്ന് ചേർത്തുപിടിക്കാൻ ഞാൻ കൊതിച്ചു.. എന്റെ നെഞ്ചിൽ തലചായ്ക്കാൻ അവളും… !! പക്ഷെ… ഉള്ളിലെവിടെയോ അരുതെന്നൊരു അശരീരി മുഴങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു…!!
“… ഐഷു… കരയരുത്… പ്ളീസ്…!! ഞാൻ നിന്നെ നഷ്ടപ്പെടുത്തി…
നിന്നെയൊന്നു ചേർത്തുപിടിക്കാൻ.. മനസ്സിൽ കളങ്കമേതുമില്ലാതെ നിന്റെ നെറ്റിയിലൊന്നു ചുംബിക്കാൻ കൊതിയില്ലാഞ്ഞിട്ടല്ല.. പക്ഷെ… എനിക്കു കഴിയുന്നില്ല… അതൊരു പാപമാവില്ല എന്ന് മനസ്സുപറയുമ്പോഴും അതിനപ്പുറം അതു പാടില്ല എന്നാരോ…!!! “
“പ്ളീസ്…ആ ഒരു സ്വാന്തനം ഒരുപാടാഗ്രഹിക്കുന്നുണ്ട് ഞാൻ…
പക്ഷെ… ഭയമാണ്… എനിക്കു എന്നെ തന്നെ നഷ്ടമാവുമോ എന്ന ഭയം.. മറ്റൊരാളോട് ഞാൻ ക്രൂരത കാണിക്കുമോ എന്ന ഭയം… !!
ഒരിക്കലും മനസ്സ് പതറില്ല എന്ന് സ്വയം ഉറപ്പിച്ചാണ് ഞാൻ പ്രവീണിന്റെ കാറിൽ കയറുന്നതു… പക്ഷെ… ഇപ്പൊ ഞാൻ എന്റെ നിയന്ത്രണത്തിനപ്പുറത്താണ്.. ഇനി എനിക്കെന്നെ നിയന്ത്രിക്കാനാവില്ല.
ഞാൻ യാത്ര പറഞ്ഞു ഇറങ്ങാൻ തുടങ്ങിയിട്ട് ഒരുപാടു സമയമായി.. പക്ഷെ പോകാൻ കഴിയുന്നില്ല.. ഞാൻ പോകേണ്ടവളാണ്.. പോയെ തീരൂ…
ഈ നഷ്ടത്തിന് പകരമാവില്ല ലോകത്തുള്ള മറ്റൊന്നും…ഒരിക്കലും.. !!”
…. കൈകൾ മുറുകെപ്പിടിച്ചു ഒരിറ്റു കണ്ണുനീരിന്റെ നനവോടെ അവൾ ഇറങ്ങിനടന്നു…എന്റെ കണ്ണുകൾ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നത് കണ്ണാടിയിൽ ഞാൻ കണ്ടു… കണ്ണുകൾ ചുവന്നിരിക്കുന്നു… ഉള്ളിലെവിടെയോ വല്ലാത്തൊരു നീറ്റൽ… ആരാണവൾ..!!!
ഇന്നുവരെ മറ്റാർക്കും കഴിയാത്തവിധം എന്റെ ഹൃദയത്തെ കീറിമുറിക്കാൻ മാത്രം എന്റെ ആരാണവൾ…!! ?
… കാർ സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്തു… മനസ്സ് ഒട്ടും ശാന്തമല്ല..കണ്ണുകൾ കലങ്ങിയിരിക്കുന്നു… കിലോമീറ്ററുകളോളം സഞ്ചരിക്കാനുണ്ട്…കാർ മുന്നോട്ടു നീങ്ങിക്കൊണ്ടിരുന്നു… അവളുടെ മുഖവും കരഞ്ഞുകലങ്ങിയ കണ്ണുകളും കണ്ണിൽ തെളിയുന്നു…
അവളാരാണെന്നു മനസ്സ് ഉത്തരം തേടിക്കൊണ്ടിരുന്നു… !!!
ഡിഗ്രി ആദ്യവർഷം…ഓർകുടിന്റെ ചരമമടുത്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്നു… ഫേസ്ബുക് ജനിച്ചിട്ട് അധികമായിട്ടുമില്ല… ഉള്ള അറിവ് വെച്ചു ഒരു അക്കൗണ്ട് തുടങ്ങി… ഫേസ്ബുക് ഒരു ഫേക്ബുക് ആണെന്ന തിരിച്ചറിവോടെ തന്നെ..!!
മറ്റുള്ളവരുടെ ലൈക്സ് കിട്ടാനുള്ള ത്വര എന്നിലും പ്രകടമായിരുന്നു.. രാത്രികളിൽ കംപ്യൂട്ടറിനു മുന്നിൽ സമയം ചെലവഴിക്കുന്നതിൽ ആനന്ദം കണ്ടെത്തിത്തുടങ്ങിയിരുന്നു ഞാൻ..
.. രാത്രി ഒരുപാടു വൈകിയിരിക്കുന്നു… 12മണി കഴിയുന്നു..ഒരു ഫ്രണ്ട് റിക്വസ്റ്റ്… !! ആയിഷ …!!.. ആഹാ… പെണ്ണാണ്.. പ്രൊഫൈൽ ചെക്ക് ചെയ്തു… 4സുഹൃത്തുക്കൾ… ഒരു പഴയ സ്കൂൾ ഫോട്ടോ… മറ്റു ഡീറ്റെയിൽസ് ഒന്നുമില്ല… ഫേക്ക്…!!
ഉറപ്പിച്ചു… ഉറക്കം കളഞ്ഞു പെണ്ണിന്റെ മുഖംമൂടിയണിഞ്ഞ ആണിനോട് ചാറ്റ് ചെയ്തു സമയം കളയാനോ.. !! ഹേ..ഞാനില്ല.. ആ സൗഹൃദാപേക്ഷ അംഗീകരിച്ചില്ല..
“ഹായ് അണ്ണാ…!! “… ഒരു മെസ്സേജ്…!!
… അണ്ണനോ…!!! അതു കൊള്ളാല്ലോ…!!
വ്യാജന്മാരുടെ പല അവസ്ഥാന്തരങ്ങളും കണ്ടിട്ടുണ്ട്… പക്ഷെ ഇത്ര ഭയാനകരമായ വേർഷൻ ആദ്യായിട്ടാണ്…!! ഒന്ന് പരീക്ഷിക്കാമെന്നു കരുതി മറുപടി കൊടുത്തു.
“യാര്…!! ?.. “
“നാൻ ആയിഷ … ഫ്രം തമിഴ്നാട്.!! ഉൻ പ്രൊഫൈൽ നല്ലാർക്കു… അതാ റിക്വസ്റ്റ് പണ്ണേൻ… യേൻ അക്സപ്റ്റ് പണ്ണല..!!? “
“… നട്ടപ്പാതിരക്കു ആളെ പറ്റിക്കാൻ ഓരോന്ന് ഇറങ്ങിക്കോളും… വെച്ചിട്ടു പോടാ… “
“എന്ന സൊൾറെൻ… എനക്ക് ഉൻ ലാംഗ്വേജ് പുരിയല… മന്നിച്ചിട്..
ഷാൾ ഐ സ്പീക്ക് ഇൻ ഇംഗ്ലീഷ്… !!? “
…. ഇംഗ്ലീഷ്…!! വല്യപിടിയില്ല… ഫേക്ക് ആണേലും ചാറ്റിനോക്കാം… രണ്ടക്ഷരം അങ്ങനെയെങ്കിലും പഠിക്കാല്ലോ.. !!
ഉള്ള ഇംഗ്ലീഷ് ഒന്ന് വികസിപ്പിച്ചെടുക്കാനുള്ള ശ്രമത്തിൽ അവളൊരു വ്യാജനല്ല എന്ന് ഞാൻ തിരിച്ചറിഞ്ഞു…
….. ആയിഷ …ഒരു ഒൻപതാം ക്ലാസ് വിദ്യാർത്ഥിനി…തമിഴ്നാട് സ്വദേശി…
അവളുടെ കസിൻ ഒരു ഫേസ്ബുക് ഐഡി ഉണ്ടാക്കിക്കൊടുത്തു…രാത്രിയിൽ ആരുമറിയാതെ ഉപ്പയുടെ ഫോൺ എടുത്തു ഫേസ്ബുക് തുറന്നുനോക്കിയതാണ്… അതിനിടയ്ക്ക് അവൾക്കു കൗതുകമുണ്ടാക്കിയ എന്തോ ഒന്ന് എന്റെ പ്രൊഫൈലിൽ ഉണ്ടായിരുന്നിരിക്കണം.. !!
ഒരു തമാശയ്ക് തുടങ്ങിയ ചാറ്റിംഗ്..
പക്ഷെ അവിടെ ഒരു നല്ല സൗഹൃദം ജനിക്കുകയായിരുന്നു…
അവസരം കിട്ടുമ്പോഴൊക്കെ അവൾ ഉപ്പയുടെ ഫോൺ താത്കാലികമായി മോഷ്ടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.. അതോടൊപ്പം ആ സൗഹൃദം വളർന്നു..
ചിലപ്പോഴൊക്കെ ഉപദേശം തേടാവുന്ന ഒരു സഹോദരനായിരുന്നു ഞാൻ അവൾക്കു..
… അതിനിടയ്ക്കെപ്പൊഴോ ഞങ്ങളുടെ അപരിചിത്വത്തെ ഭേദിച്ചുകൊണ്ടു അവൾ വിളിക്കാൻ തുടങ്ങി.. അവളിലെ ആ കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ സംസാരം ഞാൻ കൗതുകത്തോടെ കേട്ടിരുന്നു…
അതിനിടയ്ക്ക് ഒന്നുരണ്ടു ദിവസം അവളുടെ വിളിയും മെസ്സേജുകളുമുണ്ടായില്ല… മനസ്സ് അസ്വസ്ഥമായി… ആരുമല്ലാതിരുന്നിട്ടും അവൾ ആരൊക്കെയോ ആയിരുന്നു എന്നൊരു തോന്നൽ…!!
പക്ഷെ അടുത്ത ദിവസം തന്നെ അവളുടെ കോൾ വന്നു…
“അണ്ണാ…ഒരു വിശേഷമുണ്ട്… വീട്ടിലൊരു ഫംഗ്ഷൻ ഉണ്ടായിരുന്നു…
ഫോട്ടോസ് ഞാൻ മെയിൽ ചെയ്തിട്ടുണ്ട്.. ഒന്ന് നോക്കിക്കേ.. !! ”
മെയിൽ ഓപ്പൺ ചെയ്തപ്പോൾ കുറെ ഫോട്ടോസ്…
അവളുടെ കണ്ണുകൾ…അധരങ്ങൾ…കാതുകൾ… എല്ലാം ക്രോപ് ചെയ്തുവെച്ചിരിക്കുന്നു..! !
ഏറ്റവും താഴെ മഞ്ഞ സാരിയണിഞ്ഞു അവളുടെ ചിത്രം..!!
“അണ്ണാ… നൗ ഐ ആം എ ബിഗ് ഗേൾ..!! ”
… അവൾ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.. വല്യകുട്ടി…!! അവളിലെ കൊച്ചുകുട്ടിയുടെ സംസാരം നൽകിയിരുന്ന കൗതുകം എനിക്കു നഷ്ടപ്പെടുമോ എന്ന് തോന്നിയപ്പോൾ ഞാൻ പറഞ്ഞു..