മലയാളം കമ്പികഥ – നവവധു – 7
കഴിഞ്ഞ അദ്ധ്യായങ്ങൾക്ക് നിങ്ങൾ നൽകിയ പിന്തുണക്കും അഭിപ്രായങ്ങൾക്കും നന്ദി പറഞ്ഞുകൊണ്ട് നവവധുവിന്റെ അടുത്ത ഭാഗം ഇതാ….ഇതിനും നിങ്ങളുടെ വിലയേറിയ അഭിപ്രായങ്ങൾ പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു. നിങ്ങളുടെ പ്രതീക്ഷകളെ പാടെ തകിടം മറിക്കുന്ന അല്ലെങ്കിൽ അങ്ങനെ ഞാൻ പ്രതീക്ഷിക്കുന്ന അദ്ധ്യായങ്ങളാണ് ഇനി. കഥ ഇനി ഒന്നോ രണ്ടോ അദ്ധ്യായങ്ങൾ മാത്രമേ ഉണ്ടാവൂ എന്നും അറിയിക്കുന്നു. നിങ്ങൾ അതിൽ കൂടുതൽ പ്രതീക്ഷ വച്ചു പുലർത്തതിരിക്കാനാണ് ആദ്യമേ തന്നെ ഇങ്ങനെ പറയുന്നത്.
ഇതിനു മുന്പിലത്തെ പാര്ട്ട് കള് വായിക്കാന് ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്യുക
സാർ….. ഞാൻ പുറത്ത് നിന്ന് വിളിച്ചപ്പോൾ തിരിഞ്ഞു നോക്കിയ ക്ലാസ് അദ്ധ്യാപകന്റെ കണ്ണിൽ അമ്പരപ്പ്…
എന്താടോ കണ്ടോ????
കണ്ടു.
എന്നിട്ട് എന്തു പറഞ്ഞു????
കേറി ഇരുന്നോളാൻ പറഞ്ഞു.
ങേ….അറിയാതെ പുറപ്പെട്ട ആ ശബ്ദം വിളിച്ചോതുന്നുണ്ടായിരുന്നു സാർ പ്രതീക്ഷിച്ച ഉത്തരമല്ല ഞാൻ പറഞ്ഞതെന്ന്.
സാർ….കേറിക്കോട്ടെ????
മ്….. സർ അറിയാതെ മൂളി. പുച്ഛവും പരിഹാസവും അറിയാതെ വിരിഞ്ഞ ഒരു മന്ദഹാസത്തോടെ ഞാൻ ക്ലാസിലേക്ക് കേറി.
താൻ ചോദിച്ചല്ലോ അല്ലേ????സാറിന് സംശയം തീരുന്നില്ല.
ഹ ചോദിച്ചെന്നെ….സംശയമുണ്ടെങ്കിൽ സാർ പോയി അന്വേഷിക്ക്.
സാറ് പിന്നൊന്നും പറഞ്ഞില്ല. ക്ലാസിൽ ലോകകപ്പ് നേടിവന്ന ധോണിയുടെ അവസ്ഥ ആയിരുന്നു എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടത്. എല്ലാ കണ്ണിലും ഒരു ബഹുമാനമോ അസൂയയോ ഒക്കെ രൂപപ്പെട്ടപോലെ.
എന്നാലും ഇത്രേം ഞാൻ പ്രതീക്ഷിച്ചില്ല. അവന്മാരെ തല്ലിക്കൂട്ടി ആശുപത്രിയിൽ കിടത്തിയിട്ടും പുല്ലുപോലെ ക്ലാസിൽ ഇരിക്കുന്നു. ഇവൻ ആള് കൊള്ളാട്ടോ…..
അതേടീ…. ആദ്യം കണ്ടപ്പോ ഞാൻ കരുതിയത് ആളൊരു മൊണ്ണയാന്നാ…..
മുന്നേ പരിചയപ്പെടാരുന്നു…..
ഇനിയിപ്പോ എങ്ങനാ കേറി മിണ്ടുക…..
പിന്നിൽ ഇരുന്ന പെണ്പിള്ളേരുടെ ഈ ഡയലോഗുകൾ കേട്ട് ഞാൻ ഉള്ളാലെ ചിരിച്ചു. ഇപ്പൊ കോളേജിലെ സൂപ്പർ സ്റ്ററാണ് ഞാനെന്ന് ഉറപ്പു. ഇനി എന്നെയൊന്നു വളക്കാൻ പെണ്പിള്ളേര് ക്യൂ നിക്കും. ഒന്ന് മൂളിയാൽ ഏത് പെണ്ണും കൂടെ വരും. എനിക്ക് തുള്ളിച്ചാടാൻ തോന്നി. ഇനി ഞാൻ പൊളിക്കും. അറിയാതെ ഞാൻ ഡെസ്കിൽ രണ്ടുമൂന്നു ഇടി ഇടിച്ചു.
എന്താടോ????സാറിന്റെ ചോദ്യമാണ് എന്നെ ഉണർത്തിയത്.
ഒന്നുമില്ല സർ….ആദ്യം ഒന്ന് പകച്ചെങ്കിലും ഞാൻ പറഞ്ഞു.
മ്….. സർ ഒന്നിരുത്തി മൂളിയിട്ട് വീണ്ടും ക്ലസ്സിൽ ശ്രെദ്ധിച്ചു.
എന്താടാ ഈ ലോകത്തെങ്ങും അല്ലെ????വിശാൽ.
എന്തോ ആലോചിച്ചപ്പോ….
അത് ശെരിയാ…. ഇപ്പൊ ആലോചിക്കാൻ ഒത്തിരി ഉണ്ടല്ലോ….. ആ ശബ്ദം അവളുടേതായിരുന്നു….ഞാൻ കുറേനാൾ കേൾക്കാൻ കൊതിച്ച ആ മധുര സ്വരം.
ങേ….ഇവള് മിണ്ടാൻ തുടങ്ങിയോ??? റോസിന്റെ സ്വരത്തിൽ അമ്പരപ്പ്.
ഞാൻ കരുതിയത് ഇവള് പൊട്ടിയാന്നാ….അപ്പൊ വായില് നക്കുണ്ടല്ലേ???? വിശാൽ….
പോടാ പട്ടി…. ശ്രീക്കുട്ടി വീണ്ടും ശബ്ദിച്ചു. ആദ്യം ഒരു ഞെട്ടൽ ആയിരുന്നെങ്കികും പിന്നെ അതൊരു ചിരിക്ക് വഴിമാറി. ബെഞ്ചിൽ കൂട്ടച്ചിരി മുഴങ്ങി.
ഫോർ ഓഫ് യൂ….ദ സെക്കൻഡ് ബെഞ്ച്…..ഔട്ട്…..ഇറങ് നാലും….ചിരിയും കളിയുമൊക്കെ കഴിഞ്ഞിട്ട് വന്നാൽ മതി….പശ്ചാത്തലത്തിൽ സാറിന്റെ ദേഷ്യം കലർന്ന അലർച്ച മുഴങ്ങി.അറിയാതെ എണീറ്റു. എല്ലാരും പരസ്പരം നോക്കി.
ഇറങ്ങിക്കോ നാലും….
കേട്ടപാതി കേക്കാത്ത പാതി വിശാൽ ചാടിയിറങ്ങി. പിന്നെ ഒന്നും ആലോചിച്ചിട്ട് കാര്യവും ഇല്ലാത്തതിനാൽ ഞങ്ങളും ഇറങ്ങി. ആദ്യമായി ഇറങ്ങുന്നത് കൊണ്ടാവും ശ്രീയിൽ ചെറിയൊരു പരിഭ്രമം ഞാൻ കണ്ടു. അവസാനം മടിച്ചു മടിച്ചെന്ന മട്ടിലാണ് അവൾ ഇറങ്ങിയത്.
പുറത്തിറങ്ങിയപ്പോൾ എവിടെ പോണം എന്നൊരു കണ്ഫ്യുഷൻ എന്നെ കുഴക്കി. ആകെയുള്ളത് ഒരു ചെറിയ പാർക്കും പിന്നെ കാന്റീനും. പാർക്ക് ലൗവേഴ്സ് കോർണറാണ്. അങ്ങോട്ട് എങ്ങനാ വിളിച്ചോണ്ട് പോകുന്നത്. മിക്ക സമയവും ആരെങ്കിലും കെട്ടിപ്പുണർന്നു ഇരിപ്പുണ്ടാവും.
അതുകൊണ്ട് പാർക്കിൽ പോകാം എന്ന് അവളുമാരോട് പറയുന്നത് കളിക്കാൻ പോകാം എന്ന് പറയുന്ന ഇമ്പാക്ട് ആയിരിക്കും. റോസിനോട് വേണേൽ പറയാമെങ്കിലും ശ്രീയോട് പറയാൻ കഴിയില്ല. ആദ്യമായാണ് ഒന്ന് മിണ്ടുന്നത് തന്നെ. ആ ഒറ്റ നിമിഷം തന്നെ മനസ്സിൽ അവൾ വീണ്ടും തിരിച്ചു കയറിയപോലെ. കാന്റീനും അത്ര നല്ലതല്ല…. ഏത് കൊല്ലം ഉണ്ടാക്കിയ ബോണ്ടയാണെന്ന് വല്ല ചരിത്രകാരന്മാരും വന്ന് അന്വേഷിക്കേണ്ടി വരും.വൃത്തിയും ഇല്ല. ഞാൻ ഇതുവരെ അവിടെ പോയി ഒന്നും കഴിച്ചിട്ടില്ല. റോഡിനപ്പുറത്തുള്ള ഒരു ഹോട്ടലിൽ പോയേ കഴിക്കൂ. ഞാൻ ഒന്നാലോചിച്ചു നിന്നു.
അതേ….എങ്ങോട്ട് പോകും??? കുന്തം വിഴുങ്ങിയ പോലെ നിക്കാതെ…. റോസിന്റെ വിളിയിൽ ഞാൻ ഉണർന്നു.
അതാ ഞാനും ആലോചിക്കുന്നെ…..
ഇത്രക്ക് ആലോചിക്കാൻ കല്യാണ ആലോചന ഒന്നുമല്ലല്ലോ….ഒരു ചായ കുടിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നു പോലും ചോദിക്കാൻ വയ്യാത്ത 2 ബോയ്ഫ്രണ്ട്സ്….വാടി നമുക്കാ ലൈബ്രറിയിൽ എങ്ങാനും പോയിരിക്കാം…. വീണ്ടും ശ്രീ.
എനിക്കാകെ അങ്കലാപ്പായി. ഇതിപ്പോ തൂറാത്തവൻ തൂറിയപ്പോ തീട്ടം കൊണ്ട് ആറാട്ട് എന്ന് പറഞ്ഞപോലായി. ഒന്നും മിണ്ടാതിരുന്ന ശ്രീ ഇപ്പൊ വാ അടക്കുന്നില്ല.
ഓ അങ്ങനങ് കളിയാക്കണ്ട. നീ വാ….മോൾക്ക് എത്ര ചായ വേണം???? വിശാൽ ചാടിവീണു.
നിന്റെ കാശിന് ഒരെണ്ണം കുടിച്ചിട്ട് ചത്താ മതിയെ….റോസും കൗണ്ടറിട്ടു.
സത്യമാണ്. അറുപിശുക്കനാണ് വിശാൽ. ചാകാൻ കിടന്നാൽ പോലും പത്തു പൈസ കൊടുക്കില്ല. അത്യാവശ്യം സാമ്പത്തികമുള്ള കുടുംബം ആണെങ്കിലും സ്വഭാവം ഇതാണ്. ഉച്ചക്കുള്ള ഭക്ഷണം പോലും എന്റെ ചെലവിലാണ് എന്നത് പരസ്യമായ രഹസ്യമാണ്.
ഒഹോ….എന്നാല് ഇന്ന് നിന്നെ കൊന്നിട്ടെ ഒള്ളു….വാടീ…. വിശാൽ പറഞ്ഞിട്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. പിന്നാലെ റോസും ശ്രീയും. എനിക്ക് തടയാൻ ആകുമായിരുന്നില്ല.
പക്ഷേ എന്റെ പ്രതീക്ഷകളെ തകർക്കാൻ വിശാലും ഒരുക്കമായിരുന്നില്ല. ഞാൻ കാന്റീനിൽ കയറില്ല എന്നറിയാവുന്നത് കൊണ്ടാവണം അവൻ നേരെ ഗെയിറ്റിനറുകിലേക്ക് നടന്നു.
അതേയ്….ഇതെങ്ങോട്ടാ???? ശ്രീ.
നീയല്ലേ പറഞ്ഞത് ചായ വേണമെന്ന്. വിശാൽ തിരിഞ്ഞു നിന്നു ചോദിച്ചു.
അതിന്????
ഹോട്ടലിൽ പോകണ്ടേ???? ചായ ഇങ്ങോട്ടാരും കൊണ്ടേ തരൂല്ല.
കാന്റീനിൽ പോകാമെന്നാ ഞാൻ പറഞ്ഞേ.
ബെസ്റ്റ്…. കേറിയാലും മതി.
ഓഹോ….ചായ മേടിച്ചു തരാൻ പറ്റില്ലെങ്കിൽ അത് പറഞ്ഞാ മതി. ഇനിയിപ്പോ ആണുങ്ങടെ കൂടെ ഹോട്ടലിൽ കേറിയെന്നു ആരെങ്കിലും ഒന്ന് പറഞ്ഞാ മതി വീട്ടുകാർ അതുമിതും പറഞ്ഞുണ്ടാക്കാൻ. ഹോട്ടലെന്ന് കേട്ടാലെ പറയാൻ തുടങ്ങും…..ശ്രീ പെട്ടന്ന് ഒരു അമർഷ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു. ഞാൻ ആ മാറ്റം നോക്കിക്കാണുകയായിരുന്നു. എന്തോ അവളെ അലട്ടുന്നുണ്ട് എന്നെനിക്ക് തോന്നി.